Alzheimer Evreleri

Giderek yaşlanan bir nüfusa sahip olan Türkiye'de artık Alzheimer hastalığı geçmişe oranla daha çok görülüyor. Peki Alzheimer evreleri nelerdir, bu evreler neye göre belirlenir?

Alzheimer hastalığı, son yüzyılın en sık görülen yaşlılık hastalıklarının başını çekmektedir. Genel hatlarıyla hafıza kaybı, bunama, unutkanlık ve çeşitli zihinsel bozukluklar sonucu ortaya çıkan bir hastalıktır. Alzheimer hastalığı bir zihinsel bozukluk hastalığıdır.
Değişken bir seyri olan Alzheimer hastalığının 3 ana evresi vardır. Bunlar ise, erken evre, orta evre ve ileri evredir.

1- Erken Evre Alzheimer Hastalığı
Bu evrede yakın bir döneme ait ciddi bir biçimde unutkanlık baş gösterir. Tarihi ve mekânları hatırlamada güçlükler yaşanır. Karar vermede ve kelimeleri anımsamada da zorlanmalar olur. Bu evrede hastalığın teşhisinde dikkat önemlidir. Hasta olan kişide dikkat dağınıklığı, iştah bozulması ve uyku düzensizliği de görülmektedir. Hasta bu sorunların farkına vardığında depresyona da girebilmektedir. Hastanın verimsizliği de dikkatten kaçmaz. Mekânları anımsama ve tanımada da sorunlar yaşanır.

2- Orta Evre Alzheimer Hastalığı
Erken evrede yaşanan unutkanlıklara bu evrede ise zihinsel işlevde yaşanan sorunlar da eşlik etmeye başlar. Özellikle de konuşmaya ve görsel alandaki işleyişte sıkıntılar yaşanır. Unutkanlık sorunu da ciddi anlamda artmaya başlar. Artık hasta bu evrede yakın geçmişi ile ilgili hiçbir yaşanmışlığı hafızasına kaydedemez duruma gelir. Hastanın akıl yürütmede yaşadığı sıkıntıdır. Hasta düşünme ve kişisel karar alma gücünü kaybeder. Bu da hastada içgörü kaybına neden olur. Bundan dolayı hasta hastalığının farkındalığını yitirir. Bu nedenle de ilk evrede yaşadığı depresyon ortadan kalkar. Davranış bozuklukları baş gösterir. En sık görülen davranış bozukluğu ise kuşku duyma, güvensizlik ve sanrı görmedir. Hasta aile bireylerinin isimlerini unutabilir ve sıkça kaybolabilir.

3- İleri evre Alzheimer Hastalığı
Bu evrede hem zihinsel hem de fiziksel bozukluklar beraber etkilidir. Hasta kendi kişisel bakımını yapamaz. İdrar kaçırma başlar. Davranışlarındaki sıkıntılarda artış yaşanır. Hareketlerde bozukluk artar. Hastanın bu dönemde bir kişinin desteğine zorunlu bir ihtiyacı vardır. Hasta bedeni iltihap kapma riskine karşı savunmasızlaşır. Beslenmede ve yürümede başka birinin desteğini olmadan başarı sağlanamaz. Hastalığın en uç evresidir. Hem hasta için hem de hasta yakınları için zor ve üzücü bir evredir.